Jezus powiedział do ludu: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym».

    J 6, 35-40

komentarz: Judyta Syrek

Pokaż rozważanie 

 Ukryj 

Ja jestem chlebem życia

         Chrystus powiedział: Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie […]. A psalmista dodaje: by serce ludzkie chleb krzepił i wino, co rozwesela serce ludzkie (Ps 104,15). Dla tych, którzy w Niego wierzą, Chrystus jest pokarmem i napojem, chlebem i winem. Chlebem, który umacnia i utwierdza, napojem i winem, które raduje […]. Wszystko to, co w nas jest silne i solidne, radosne i chętne do wypełniania przykazań Bożych, znoszenia cierpień, praktykowania posłuszeństwa i bronienia sprawiedliwości jest mocą tego chleba i radością tego wina. Błogosławieni ci, którzy działają z mocą i radością! A skoro nikt nie może tego z samego siebie, to błogosławieni ci, którzy żarliwie pragną czynić wszystko, co jest sprawiedliwe i uczciwe i w każdej rzeczy być umocnionymi i rozradowanymi przez Tego, który powiedział: Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości (Mt 5,6). Jeśli Chrystus jest chlebem i napojem, które podtrzymują siłę i radość sprawiedliwych, to i ileż bardziej tak będzie w niebie, kiedy da się On sprawiedliwym bez miary? Zauważmy, w słowach Chrystusa ten pokarm, który trwa na życie wieczne, jest nazwany chlebem z nieba, prawdziwym chlebem, chlebem Bożym, chlebem życia […]. Chlebem Bożym, żeby odróżnić go od chleba upieczonego przez piekarza; chlebem życia, żeby go odróżnić od chleba przemijającego, który nie jest życiem i nie daje go, ale zaledwie je zachowuje, z trudem i na krótki czas. Tamten, przeciwnie, jest życiem, zachowuje życie, które nic nie daje śmierci.

Sakrament ołtarza, II, 3
Baldwin z Ford (? – ok. 1191)

Znam owce moje, a moje Mnie znają.

    J 10, 14

         Zastanów się nad drugą częścią twego ślubowania przy Chrzcie św. Wówczas pytał cię dalej kapłan: Wierzysz w Boga Ojca... ? I odpowiedziałeś: Wierzę ! A potem: Wierzysz w Jezusa Chrystusa ? w Ducha Świętego ? I zawsze odpowiadałeś: Wierzę ! Tu także trzeba zastosować słowa Zbawiciela: Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie !, wejdzie do królestwa niebieskiego (Mt 7, 21). Tylko życie według wiary stanowi o wszystkim, życie według nauki Chrystusa i jego Kościoła. Albowiem sprawiedliwy z wiary żyć będzie (Rz 1, 17).

         A co mówi rzeczywistość ? Czy aż nazbyt często te święte przyrzeczenia nie tracą na wartości ? Czy nie kwitnie szatańska pycha w fatalnej lubieżności i rozrzutności ? Czego to nie mówi to fascynujące wszystkich słowo moda ? A co to za moda ? Ile pieniędzy składa się w ofierze szatanowi mody ? Ile gorzko zapracowanego grosza ?

         Czy nie kwitną czasem sprawy szatana ? Zaprawdę nie za wiele mówi prorok: Przeklinają, kłamią, mordują i kradną, cudzołożą, popełniają gwałty, a zbrodnia idzie za zbrodnią (Oz 4, 2).

         A co powiedzieć o życiu z wiary ? Boże zmiłuj się ! Przecież należy to do dobrego tonu krytykować wiarę, Kościół i kapłanów. Należy to do dobrego smaku usuwać z mieszkań i salonów symbole wiary, a więc wizerunki Chrystusa, Matki Najświętszej i Świętych, można je jeszcze tolerować co najwyżej w sypialni. Należy to do szerszego gestu ludzi wykształconych czytać niekatolickie gazety, czasopisma i książki. Należy to do dobrego zwyczaju dać przy wyborach każdemu innemu głos, tylko nie kandydatowi katolickiemu. Należy to do modnych manier trzymać się ostentacyjnie z dala od praktyk religijnych, jak słuchania Mszy św. w niedzielę, nabożeństw, misji i rekolekcji, procesji itd. A potem oskarża się wiarę, religię, że nie dopisały. Nie religia, ale ludzie nie dopisali.

         Powiedz sam, czy jest inaczej. I wyciągnij przede wszystkim dla siebie samego praktyczne wnioski. Wnioski z odświeżonej oceny przyrzeczeń złożonych na Chrzcie św. Słuchaj znowu słów z ust Boga samego: Jeżeliś złożył ślub jakiś Bogu, nie zwlekaj z jego spełnieniem, bo w głupcach nie ma On upodobania. To, coś ślubował, wypełnij ! (Koh 5, 3).

Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM
wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.