X


Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział. I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u Jego stóp, a On ich uzdrowił. Tłumy zdumiewały się, widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły Boga Izraela. Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: „Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają, co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby ktoś nie zasłabł w drodze”. Na to rzekli Mu uczniowie: „Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba, żeby nakarmić tak wielki tłum?” Jezus zapytał ich: „Ile macie chlebów?” Odpowiedzieli: „Siedem i parę rybek”. A gdy polecił tłumowi usiąść na ziemi, wziął siedem chlebów i ryby i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.

    Mt 15,29–37 

Komentarz

Adwent jest też po to, by nam przypomnieć słowa Jezusa o tym, że z upodobania Ojca „te rzeczy” są zakryte przed mądrymi i roztropnymi, a objawione prostaczkom. Przygotowanie na przyjście Chrystusa – który jest istotą „tych rzeczy”! – jest ćwiczeniem się w powrocie do postawy prostaczka, oczyszczaniem siebie z nalotu pychy, która lubi się przebierać w mądrość i roztropność.Cały Adwent o tym myśleć.I przymierzać się do tych dwóch jakże różnych ról. Bo to od mojej wolności zależy, czy się obsadzę w roli mądrali, czy w roli prostaczka. A od tego zależy wszystko inne.


komentarz: ks. Jerzy Szymik

Pokaż rozważanie 

 Ukryj 


Podobnie Twój Kościół gromadzi się z krańców ziemi w Twoim królestwie

         Co do Eucharystii, składajcie dziękczynienie w taki oto sposób: Najpierw przy kielichu: Dziękuję Ci, Ojcze Nasz, za świętą winorośl Dawida, sługi Twego, którą objawiłeś nam przez Jezusa, sługę Twego. Tobie chwała na wieki! Amen. Następnie przy łamaniu chleba: Dziękujemy Ci, Ojcze nasz, za życie i za poznanie, które objawiłeś nam przez Jezusa, sługę Twego. Tobie chwała na wieki!. Jak ten chleb łamany, rozrzucony po górach, został w jedno zebrany, tak niech Kościół Twój aż po najdalsze krańce ziemi zbierze się w jednym królestwie Twoim, bo Twoja jest chwała i moc przez Jezusa Chrystusa na wieki! Amen. Niech nikt nie je ani nie pije z waszej Eucharystii oprócz tych, co zostali ochrzczeni w imię Pana. […] A gdy się już nasycicie, składajcie dziękczynienie w taki oto sposób: Dziękujemy Ci, Ojcze Święty, za święte Imię Twoje, które z woli twojej zamieszkało w sercach naszych, i za poznanie, i za wiarę, i za nieśmiertelność, które objawiłeś nam przez Jezusa, sługę Twego. Tobie chwała na wieki! Amen. Ty, Panie wszechmogący, stworzyłeś wszystko dla Imienia Twego, dałeś ludziom pokarm i napój, aby ciesząc się nim, Tobie dziękowali. Nam zaś dałeś w swej łaskawości duchowy pokarm i napój oraz życie wieczne przez Jezusa, sługę Twego.

(za: http://www.apologetyka.katolik.pl/odnowa-kosciola/z-historii-chrzecijastwa/patrystyka/149/534-didache-nauka-dwunastu-apostoow)
Didache – Nauczanie Pana do narodów przekazane przez dwunastu apostołów



Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże.

    Łk 21, 31


         Oko twoje znowu kieruje się do Betlejem, gdzie jesteś świadkiem dziwnych i miłych sercu ludzkiemu rzeczy. Oto nadchodzi królestwo Boże w postaci wprawdzie ubogiego i cierpiącego, ale milutkiego Dzieciątka. Wykorzystaj czas adwentu, by rozważać i zrozumieć tajemnice betlejemskiej stajenki. Tu rzeczywiście sprawdzają się słowa Zbawiciela: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3, 16).

         Zaprawdę, potężny Bóg stał się człowiekiem ! Stwórca wszechświata stał się niedołężnym dzieckiem ! Ten, którego niebiosa ogarnąć nie mogą, zamknął się w łonie ubogiej Panienki ! Przedwieczna mądrość stała się głupstwem !

         I po cóż to wszystko ?

         Wyznanie wiary, które kapłan odmawia podczas Mszy św., daje właściwą i wzruszającą odpowiedź: Dla nas ludzi i dla zbawienia naszego !

         Wielb w cichym zdumieniu i głębokim przejęciu tę bezinteresowną i nieogarnioną miłość twego Boga i Odkupiciela. I daj miłość za miłość !

         Daj miłość za miłość i to tym hojniej, im mniej miłość betlejemska znajduje odwzajemnienia. Iluż z tych, co się mienią chrześcijanami, pamięta o tej miłości ? Iluż chrześcijan święci ten okres oczekiwania na przyjście Jezusa gorliwie i z miłością ? Iluż chrześcijan idzie w ślady pierwszych wieków, kiedy to czas adwentu był okresem postów, powściągliwości, szczególnych praktyk pobożności i dzieł miłosierdzia ? Ilu natomiast chrześcijan także w adwencie oddaje się bez troski swoim rozrywkom, przyjemnościom i uciechom, przechodząc zupełnie obojętnie koło betlejemskiej miłości ofiarnej i pełnej zaparcia !

         Ty więc staraj się wynagrodzić za tak wiele zimna, za tyle niewdzięczności i grzechów. Postępuj według polecenia Apostoła: Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa (Rz 13, 13-14).


Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM
wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.