Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?» On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».
Komentarz
Mówimy, że pierwsze wrażenie jest bardzo ważne, ponieważ albo nas zachęca, albo zniechęca do relacji. Z drugiej strony nikt z nas nie jest czystą kartą, zawsze patrzymy na świat z jakiejś perspektywy: dobrego lub złego nastroju, egoistycznych lub altruistycznych odruchów, takiego, a nie innego światopoglądu. Faryzeusze mają perspektywę Prawa i w niej widzą jego przekraczanie, ich wzrok nie zatrzymuje się na Jezusie przechodzącym wśród zbóż, głodnych uczniach. Można zapatrzeć się w część i nie dostrzec całości, szukać wszędzie potwierdzenia swojej perspektywy. Bycie uczniem Jezusa to wychodzenie ze swojego sposobu patrzenia i przyjmowanie Jego sposobu patrzenia. A ty co widzisz w dzisiejszej Ewangelii?.
komentarz: Komentarz biblisty do liturgii Słowa
Pokaż rozważanie
Ukryj
