Uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili o Jezusie: «Ma Belzebuba i mocą władcy złych duchów wyrzuca złe duchy».Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: «Jak może Szatan wyrzucać Szatana? Jeśli jakieś królestwo jest wewnętrznie skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc Szatan powstał przeciw sobie i jest z sobą skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i dopiero wtedy dom jego ograbi. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego». Mówili bowiem: «Ma ducha nieczystego».
Komentarz
Przerażająco brzmią słowa Jezusa: nigdy nie otrzyma odpuszczenia. Czemu ten, który jest samym miłosierdziem, nie ulituje się nad biednym grzesznikiem? Sęk w tym, że wcale nie tak biednym. Taki człowiek sam przed sobą zamyka możliwość nawrócenia. Bo w Tym, który jest samym dobrem, dopatruje się zła najgorszego, przypisując Mu działanie mocą Belzebuba. Przebaczyć komuś, kto tak podchodzi do Jezusa, byłoby zrównaniem dobra ze złem, adoracji z bluźnierstwem. Nie, dopóki taki człowiek nie porzuci cynizmu, nie jest w stanie otworzyć się na Boże przebaczenie. Nie miałoby ono sensu. To ważne, gdy tyle dziś mówimy o Bożym miłosierdziu. Ono jest dla skruszonych grzeszników. Nie dla tych, którzy hardo obstając przy swoim, oskarżają Boga o najgorsze lub zwyczajnie Nim gardzą.
komentarz: Andrzej Macura
Pokaż rozważanie
Ukryj
