Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego ojca, który jest w niebie. Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. i runął, a upadek jego był wielki».
Komentarz
Synostwo wyraża się w tym zwłaszcza rysie postawy Jezusa, który objawia się jako całkowite posłuszeństwo Ojcu. Bo to ono – jako całkowite – jest całkowitym przyjęciem własnej egzystencji i całej drogi (=historii) z rąk Ojca i ono jest najbardziej charakterystyczną cechą Syna jako Syna. Jezus karmi się wyłącznie wolą Ojca, żyje z Ojca, i właśnie przez to staje się otwarty i wolny. Bo – to lekcja dla nas – ludzka otwartość i wolność są wprost proporcjonalne do podległości Bogu Ojcu. Oczywiście ani Jezusowe, ani nasze posłuszeństwo nie usuwają krzyża z drogi życia, wręcz przeciwnie: Jezus w bezwarunkowej gotowości do oddania się Ojcu, czyli – ostatecznie – w Krzyżu, znajduje swój punkt najwyższy, punkt oparcia.
komentarz: ks. Jerzy Szymik
Pokaż rozważanie
Ukryj
