Pokaż rozważanie 

 Ukryj 

Wyniesieni przez pokorę

         Im bardziej chcemy zbliżyć się do Boga, tym głębiej musimy zakorzenić się w pokorze. Święty Augustyn pokazuje nam to bardzo dobrze w znanym porównaniu. Mówi: Cel, do którego dążymy, jest bardzo wielki; ponieważ to Boga szukamy, Jego pragniemy osiągnąć, ponieważ tylko w Nim jest nasze wieczne szczęście. Teraz możemy osiągnąć ten bardzo wysoki cel tylko przez pokorę. Chcesz się wznieść? Zacznij od uniżenia się. Czy marzysz o zbudowaniu gmachu, który wznosi się do nieba? Postaraj się najpierw położyć fundament przez pokorę. A im wyższy musi być budynek – dodaje Święty Doktor – tym głębiej musi być zakopany. Tym bardziej że gleba naszej biednej natury jest wyjątkowo zmienna i niestabilna. Jak wysoko ma sięgać ten duchowy gmach? Do ujrzenia Boga. Zobaczcie więc – woła – jak wzniosły musi być ten gmach, jak wzniosły cel musimy osiągnąć; ale nie zapominajcie, że dojdziecie tam tylko przez pokorę (Kazanie 10., Verbis Domini). Łatwo zatem zrozumieć, dlaczego święty Benedykt, który nie wyznacza nam innego celu niż znalezienie Boga, opiera nasze życie duchowe na pokorze.

Pokora
Bł. Kolumban Marmion (1858–1923)

Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.

    Łk 21, 32

         Staraj się o to tylko, byś teraz czegoś dokonał. Wtedy nie będziesz potrzebował lękać się o straszliwe sprawy dnia ostatecznego. Czyń przygotowania na duchowe narodziny Dzieciątka Jezus w twoim sercu, a nie przerazi cię wcale jego przyjście w roli sędziego.

         Co wypada ci czynić ?

         Słuchaj, do czego wzywa w adwencie Kościół św.: Nadeszła dla was godzina powstania ze snu (Rz 13, 11). A więc precz ze wszelką gnuśnością i oziębłością w służbie Bożej ! Jeżeli Syn Boga przedwiecznego podjął tak wielkie trudy dla twego zbawienia, to okaż i ty choć odrobinę podobnej gorliwości. Uczęszczaj więc w tym świętym okresie częściej, niż zwykle, na Mszę św. w dni powszednie, chodź na roraty, wstępuj w chwilach wolnych do kościoła, odmawiaj wspólnie z rodziną litanię do Imienia Jezus lub trzy adwentowe tajemnice z różańca św.: Któregoś ty z Ducha Św. poczęła, - Któregoś ty do Elżbiety nosiła, - Któregoś ty w Betlejem porodziła.

         Ucz się od wcielonego Syna Bożego cnót, które tak szczególnie zajaśniały w jego uniżeniu. Ucz się od niego pokory: Ogołocił samego siebie (Flp 2, 7). Ucz się posłuszeństwa: Przychodząc na świat, rzekł Chrystus: Oto idę, abym spełniał wolę Twoją (Hbr 10, 9). Ucz się jego miłości: Chrystus umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie (Ga 2, 20).

         Staraj się zgłębić nieco te prawdy. Obudź w sobie chrześcijański nastrój adwentowy i gorliwość stosowną do tego nastroju. Módl się z Kościołem św. do Odkupiciela: Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, i naucz mnie Twoich ścieżek ! Prowadź mnie według Twej prawdy (Ps 25, 4-5).

Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM
wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.