Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» Ten wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Wielu bowiem było tych, którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: «Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?» Jezus, usłyszawszy to, rzekł do nich: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».

    Mk 2, 13-17

komentarz: ks. Jacek Pędziwiatr

Pokaż rozważanie 

 Ukryj 

        Sobór święty, słuchając nabożnie słowa Bożego i z ufnością je głosząc, kieruje się słowami św. Jana, który mówi: "Głosimy wam żywot wieczny, który był u Ojca i objawił się nam. Cośmy widzieli i słyszeli, to wam głosimy, abyście i wy współuczestnictwo mieli z nami, a uczestnictwo nasze jest z Ojcem i synem jego Jezusem Chrystusem" (1 J 1,2-3)... Spodobało się Bogu w swej dobroci i mądrości objawić siebie samego i ujawnić nam tajemnicę woli swojej (por. Ef 1,9), dzięki której przez Chrystusa, Słowo Wcielone, ludzie mają dostęp do Ojca w Duchu Świętym i stają się uczestnikami boskiej natury (por. Ef 2,18, 2 P 1,4). Przez to zatem objawienie Bóg niewidzialny (por. Kol 1,15, 1 Tm 1,17) w nadmiarze swej miłości zwraca się do ludzi jak do przyjaciół (por. Wj 33,11, J 15,14-15) i obcuje z nimi (por. Bar 3,38), aby ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej. Ten plan objawienia urzeczywistnia się przez czyny i słowa wewnętrznie z sobą powiązane, tak że czyny dokonane przez Boga w historii zbawienia ilustrują i umacniają naukę oraz sprawy słowami wyrażone, słowa zaś obwieszczają czyny i odsłaniają tajemnicę w nich zawartą. Najgłębsza zaś prawda o Bogu i o zbawieniu człowieka jaśnieje nam przez to objawienie w osobie Chrystusa, który jest zarazem pośrednikiem i pełnią całego objawienia.

Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym  Dei Verbum, § 1-2
Sobór Watykański II

Rzekł do nich Jezus: Napełnijcie stągwie wodą.

    J 2, 7

         Weźmy to słowo w jego znaczeniu duchowym. Zastosujmy je do małżonków. Powinni oni napoić się zbawienną wodą mądrości (Syr 15, 3) i trzymać się zbawiennych zasad, które sprowadzą szczęście i błogosławieństwo na życie małżeńskie i rodzinne. Jakież to są zasady ?

         Bez Boga ani do proga ! Przede wszystkim więc stać mocno przy Bogu. Niech cię z nim łączy modlitwa, Msza św., święcenie niedzieli i regularne przystępowanie do św. sakramentów. Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą (Ps 127, 1).

         Jedni drugich brzemiona noście ! - Nikt nie jest aniołem. Przeciwnie, na każdym ciążą wady i różnego rodzaju słabości. Tak więc i w małżeństwie jedno może być dla drugiego ciężarem. A zatem bądź sprawiedliwy i wyrozumiały ! Znoś w cierpliwości wady i niedomagania drugiej strony, gdyż chcesz, by ona także miała wyrozumienie dla twoich uchybień.

         Szczęście przy własnym ognisku ! - Dlatego głównym twoim staraniem niech będzie domowe ognisko; nie myśl, że we wszystkim musisz brać udział. Dlatego też prowadź życie stosowne do stanu i nie czyń wydatków, których nie będziesz mógł zapłacić. Wedle stawu grobla. Bądź oszczędny, a nie rozrzutny ! Mój dom, moje ognisko !

         Potomstwo to szczególne błogosławieństwo boże ! - Niech cię Bóg broni przed grzesznym ograniczaniem potomstwa. Pamiętaj zawsze, że przez każde urodziny obdarowujesz Boga nowym czcicielem. Straszliwe zbrodnie mieszczą się w takich słowach, jak: nadużywanie małżeństwa, spadek urodzin, aborcja. Biada tym małżonkom w dniu sądu !

         Wierność wzajemna aż do grobowej deski ! - Całkiem na wzór tej wierności, jakiej przykład dał nam Jezus względem swej oblubienicy, Kościoła św.: Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie (Ef 5, 25). Święta przysięga złożona przed ołtarzem musi być święcie dochowana; niech to będzie rzeczą oczywistą. Święcie aż do ostatniego tchnienia ! Święcie w domu i poza domem, w radości i cierpieniu ! Tu jedno tylko jest wyjście: Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela (Mt 19, 6).

         Staraj się gorliwie o poszanowanie świętości małżeństwa ! - Nigdy nie przyłączaj się do stronnictwa, nie czytaj gazet, nie uczęszczaj na filmy lub przedstawienia teatralne, które obrzucają błotem chrześcijańskie małżeństwo. Nigdy !

Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM
wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.