Jezus powiedział do tłumów: «Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu, a zdobywają je ludzie gwałtowni. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie uznać, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy, niechaj słucha!»

    Mt 11, 11-15

komentarz: s. Joanna Nowińska

Pokaż rozważanie 

 Ukryj 

Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana

         Jak właściciel w Ewangelii świętego Łukasza trzy razy odwiedza nieurodzajne drzewo figowe (Łk 13,6), tak i święta Matka Kościół każdego roku zaznacza przyjście Pana przez wyraźny okres trzech tygodni. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło (Łk 19,10). Przybył przed Prawem, ponieważ z naturalnego powodu dał poznać, co każdy powinien zrobić lub czego przestrzegać (Rz 1,20). Przybył pod Prawem, skoro za przykładem patriarchów i przez głos proroków potwierdził potomstwu Abrahama dekrety Prawa. Przybył po raz trzeci po Prawie, przez łaskę, aby wezwać pogan, żeby Od wschodu słońca aż po zachód jego, słudzy Pańscy, chwalili imię Pana (Ps 113,1-3). Aż do końca świata nie przestaje wzywać tych sług do śpiewania Jego chwały. Zawartość świętych ksiąg bowiem zapowiada słowami, objawia faktami i umacnia przykładami przyjście Jezusa Chrystusa, naszego Pana... Przez oczywiste i prawdziwe zapowiedzi, przez sen Adama, potop Noego, usprawiedliwienie Abrahama, narodziny Izaaka, służebność Jakuba – w tych patriarchach to On zradza, obmywa, uświęca, wybiera lub odkupia Kościół. Jednym słowem, we wszelkich proroctwach to stopniowe odsłanianie tajemnego planu Bożego zostało nam dane, aby poznać Jego przyszłe wcielenie. Każda osoba, każda epoka, każdy fakt odbija jakby w lustrze obraz Jego przyjścia, Jego przepowiadania, Jego Męki, Jego zmartwychwstania i naszego zgromadzenia w Kościele. Począwszy od Adama, punkcie wyjścia naszego poznania rodzaju ludzkiego, znajdujemy od początków świata zapowiedź tego, co w Panu otrzymuje swoje całkowite dopełnienie.

Traktat o tajemnicach, SC 19
Św. Hilary (ok. 315–367)

On jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę.

    Mt 11, 10

         Z jakim więc posłannictwem przyszedł św. Jan Chrzciciel ? Wołał do ludu: Wydajcie więc godny owoc nawrócenia (Mt 3, 8). Następnie udzielał im chrztu nawrócenia.

         Poważny okres adwentu jest czasem nawrócenia, zwłaszcza że z nawrócenia wyrasta przebaczenie grzechów i darowanie kar za winy. Zajrzyj tylko do Pisma św. Ileż tam razy wzywa sam Bóg grzeszny lud, by nawrócił się przez szczerą pokutę za grzechy i zasłużył sobie na odpuszczenie win. Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, lament. Nawróćcie się do Pana Boga waszego ! On bowiem jest łaskawy, miłosierny (Jl 2, 12-13). A u św. Jakuba (4, 8.10) czytamy: Oczyśćcie ręce, grzesznicy, uświęćcie serca, ludzie chwiejni ! Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was. - Sięgnij do ksiąg świętych po przykłady. Dawid zgrzeszył, ale ciężko pokutował: płaczem obmywał co noc swoje łoże (Ps 6, 7). I wszystko mu Bóg przebaczył... Niniwici zgrzeszyli, ale ogłosili post i przywdziali szaty pokutne, i zlitował się Bóg nad ich miastem, skazanym już na zagładę (Jon 3,5). Podobnie obszedł się Pan ze wszystkimi, którzy pokutowali: tak z grzeszną niewiastą w domu faryzeusza, tak z Piotrem, tak z łotrem itd. Wielkie to źródło pociechy dla ciebie, dla mnie i dla wszystkich, ale równocześnie poważne napomnienie, by nie zwlekać z pokutą.

         Przygotuj się więc i ty przez pokutę do dobrej spowiedzi przed Bożym Narodzeniem. Nie zaniedbuj nigdy ćwiczyć się w mniejszych umartwieniach i praktykach pokutnych. Przez pokutę bądź pojętnym uczniem wielkiego kaznodziei, który wzywał do pokuty na pustkowiu. Bądź dobrą i czystą pszenicą Chrystusa, o której św. Chrzciciel mówił: Pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym (Mt 3, 12).

Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM
wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.