audycja nagrana z radia - proszę przewinąć do właściwego momentu

Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: «Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego». Po tych słowach wyzionął ducha. A był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Rady. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień zastały odsunięty od grobu. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężów w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał».

Pokaż rozważanie 

 Ukryj 

Kto mnie widział, widział Ojca

              Bóg, który zamieszkuje światłość niedostępną (1 Tm 6, 16), równocześnie przemawia do człowieka językiem całego kosmosu: Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz Bóstwo – stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła (Rz 1, 20). To pośrednie i niedoskonałe poznanie… nie jest jeszcze widzeniem Ojca. Boga nikt nigdy nie widział (…) pisze św. Jan, aby tym pełniej uwydatnić prawdę, że Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył (J 1, 18).       To pouczenie objawia Boga w niezgłębionej tajemnicy Jego istoty – jednej i trynitarnej – otoczonej światłością niedostępną (por. 1 Tm 6, 16). Poprzez pouczenie Chrystusa poznajemy jednakże Boga przede wszystkim w Jego stosunku do człowieka, w Jego miłości: filantropia (por. Tt 3, 4). I tutaj właśnie niewidzialne Jego przymioty stają się w sposób szczególny widzialne, nieporównanie bardziej niż poprzez wszystkie inne Jego dzieła. Stają się widzialne w Chrystusie i przez Chrystusa, przez Jego czyny i słowa, w ostateczności przez Jego krzyżową śmierć i zmartwychwstanie. W ten też sposób staje się w Chrystusie i przez Chrystusa szczególnie widzialny Bóg w swoim miłosierdziu.

Encyklika Dives in misericordia §2 ( Copyright by L'Osservatore Romano and Polish Bishops Conference)
Św. Jan Paweł II (1920–2005)

Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami.

    Mt 18, 23

         Znaczenie przypowieści jasne. Owym królem jest Bóg, sługami zaś my ludzie, obrachunek nastąpi po śmierci na sądzie.

         Zastanów się nieco nad twoim obrachunkiem. Że musi on być jak najściślejszy, mówi ci to świętość, sprawiedliwość i wszechwiedza Boga Sędziego. Pan zgłębia wszystkie tajniki myśli (1 Krn 28, 9). Każdą poszczególną myśl ! Także twoje myśli ! To samo powiada Pismo św.: On zbadał przepaści i serca ludzkie i wszystkie ich knowania poznał, albowiem Najwyższy posiada całą wiedzę (Syr 42, 18). Sam Chrystus podkreśla jeszcze to wszystko, mówiąc: A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony (Mt 12, 36-37).

         Wykręty i usprawiedliwienia się z powodu ciężkości przykazań, braku łaski uczynkowej, słabości natury i złego otoczenia nie zrobią wrażenia na Przedwiecznym. Albowiem czas łaski już minął, zaczął się okres surowej sprawiedliwości. Nieodwołalnie !

         Zastanawiaj się nad tym często. Nie żyj na ślepo. Na sądzie zapadnie wyrok - na całą, długą wieczność, na wieczne niebo lub piekło ! Trzeciej możliwości nie ma dla ciebie. Miej się więc na baczności i postępuj według życzliwego napomnienia: A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze (Ga 6, 10).

Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM
wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.