Jezus powiedział do Nikodema: «Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu».

    J 3, 16-21

komentarz: Judyta Syrek

Pokaż rozważanie 

 Ukryj 

        Blasku chwały Ojca Światło zrodzone ze Światłości Żywe źródło jasności Dniu oświecającym dzień. Prawdziwe świetliste słońce, zstąp na nas Jaśniej blaskiem bez końca Niech zalśnią w naszych sercach Promienie boskiego Ducha. Niech da nam wysławiać Ojca Ojca chwały wiecznej Ojca potężnej łaski. Niech oddali nasze winy. Niech przyda mocy naszym dziełom, Niech pokona wroga. I da w doświadczeniach, Łaskę działania. Niech kieruje naszym rozumem, Zachowa nasze ciało. Niech nasza wiara będzie żarliwa, Prosta i bez fałszu. Niech Chrystus będzie naszym pokarmem, Wiara naszym napojem. Niech trzeźwe upojenie Duchem, Będzie radością tego dnia. Niech ten dzień upłynie w radości, Jego poranek to czystość. Niech w południe lśni wiara, Która zwycięży cienie zmierzchu. Jak słońce lśni dla naszych oczów, Z jutrzenką przychodzą do nas Syn, cały w Ojcu, I Ojciec, cały w Synu.

Hymn św. Ambrożego na jutrznię Splendor paternae gloriae
Liturgia łacińska

A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam ! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam.

    J 20, 21

         Wiele mówiące słowo. Doniosłe posłannictwo. Tak dalece doniosłe, że św. Jan Chryzostom powiada: Podniósł ich umysły i udzielił im mocy tak przez te zdarzenia, jak też z powagi Ojca i ze swego pełnomocnictwa. Tak jest, Chrystus zaczął od czynów. Zanim rozesłał Apostołów na cały świat, pokazał im ręce i bok. Chciał im przez to powiedzieć: Czyńcie, co ja uczyniłem ! Spalajcie się w ofierze posłuszeństwa ! Jeśli zajdzie tego potrzeba aż do znoszenia ran, a nawet do śmierci ! I poszły za tym głosem Mistrza setki tysięcy kapłanów. Spłonęli w ogniu służby Bogu i pracy wokół dusz, stargali przedwcześnie siły, stali się męczennikami.

         Rozważ wielkość Posyłającego. Sam Jezus, przedwieczny Syn Boga, mówi do każdego katolickiego kapłana: Ja cię posyłam ! Mówi to przy święceniach kapłańskich. Kapłan może, jak Mojżesz wystąpić przed lud i uroczyście oświadczyć: JESTEM posłał mnie do was (Wj 3, 14).

         Zastanów się wreszcie nad władzą w jaką wyposaża Pan swoich kapłanów. Daje im pełnomocnictwo najwyższe, jakie można sobie wyobrazić: Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam (J 20, 21). Jest to więc powaga, autorytet boży samego Ojca przedwiecznego. Nie można wyobrazić sobie czegoś wyższego.

         Zastanów się nad tym, a niemożliwe, abyś nie odczuł szacunku dla katolickiego kapłana. Za nim stoi Chrystus, stoi sam Ojciec przedwieczny. Pomijaj wielkodusznie te słabości ludzkie, od których także kapłan nie jest wolny, za to okiem wiary dopatruj się w nim Chrystusa i szanuj go. Nie pozwól, aby go oczerniano i lżono. Bądź pewny, że sam Zbawiciel szczególnie nagradza takie postępowanie. Z całej swej duszy czcij Pana i szanuj Jego kapłanów ! Z całej siły miłuj Tego, co cię stworzył, i nie porzucaj sług Jego ołtarza ! (Syr 7, 29-30).

Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM
wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.